Een tweede groep cultuurdragers wordt gevormd door de gebruiksvoorwerpen waarmee we de beperkte mogelijkheden van ons lichaam uitbreiden. Daarnaast kan het lichaam zelf als voorwerp ingezet worden (M. Van der Hoeven et al., 2014). Deze voorwerpen vormen het geheugen van individuen en van een samenleving – het is kennis over hoe iets gemaakt wordt (Van Heusden, 2010). Voorwerpen kunnen zowel een tamboerijn voor de Kitri Variatie of een kostuum zijn. Het is breed te interpreteren. Dans gebruikt hoofdzakelijk het voorwerp lichaam (Van Heusden, 2015) waarmee het niet zozeer de mogelijkheden van het lichaam uitbreid maar het lichaam zelf ten volle inzet in het omgaan met de beleving tussen het verschil van het geheugen en het hier en nu.